“Madrid’de doğum,” yazımda da belirttiğim üzere aslında planlı sezaryen düşünmüyordum; hatta buna bir derece karşıydım da. Ancak hem karnımın/bebeğin fazlaca büyük olması, hem ilk doğumumu sezaryen yapmam, hem de pandemi ortamı beni planlı doğuma götürdü. Bu noktada belirtmem gerekiyor ki doktorlar beni özellikle planlı doğuma yönlendirmedi; yani sağlık durumumla ilgili bir takım sorunlar olmasa pandemi varmış yokmuş önemli değildi normal doğum için. Pandeminin elini kolunu bağladığı kişi bendim. Doğumu nisanda bekliyorduk ve martın ortasına kalmadan Madrid’de OHAL ilan edilmişti. Bu durumda da ne annem, ne de kayınvalidemler hiç kimse doğum için yanımıza gelemedi. İlk çocuğumun kreşi de pandemi yüzünden kapandığından evde topluca mahsur kaldık. Doğum sırasında kızımı bırakmak için buralarda tanıdığımız tek bir kişi bile yoktu. Sonuçta doğuma tek başıma gidecekmişim gibi duruyordu, çünkü zaten çocukları doğuma almıyorlardı, şimdi pandemi yüzünden hastaneye de almaz olmuşlardı.
Kayıtlar
