Milano’ya Gidip Duomo’ya Çıkmak ~ Ipek's Photoblog

Sanırım Milano, şimdiye kadar İtalya’da gördüğüm şehirler arasında en az hoşuma gideni. Belki Verona’dan Cenevre’ye dönerken hep Milano trafiğinde takılıp kalmamız, belki sanayi şehri olması, belki de çok fazla çarpık abidik gubidik mimari yapıyla donatılmış olması buna etkendir. Yine de görülmesi gerek diye düşünüyorum. Sırf gar binası ve Duomo için listeye eklenebilir :) Alışveriş çılgınları içinse pek bir şey söyleyemeyeceğim. Bence İstanbul’da aynı mağazaların ürünlerini çok daha uygun fiyatlara bulabilirsiniz, illa da İtalya’dan almak gerekmiyor: p

Milano’da kuşkusuz en çok hoşuma giden yer gar binası idi. Milano’nun gerçekten de kocaman bir gar binası var ve şehre trenle gelmeseniz bile gidip görülesi bir yer.

Ben şehre tren yoluyla giriş yapmış biri olarak diyebilirim ki, Milano’ya adım atar atmaz modanın beşiği olduğunu görebilirsiniz. Bir kere devasa posterler her yeri kaplıyor. Ayrıca gar binasının yakınlarında da meşhur alışveriş caddeleri var.

Benim Milano’daki şanssızlığım ise, şehre Paskalya tatili zamanı gitmek oldu. Bu yüzden şehirde kaldığım 1,5 gün boyunca hiçbir müzeyi ziyaret edemedim. Ancak şehri gezme imkânı buldum.

Tren istasyonundan çıktıktan sonra ilk amacım elbette ki başımı sokacağım Hostel’i (Youth Hostel) bulmaktı. Milano’da, metro sistemi sayesinde ulaşım çok rahat. Üstelik günlük sınırsız biletler de yaklaşık 3 euro (2010 fiyatıydı bu). Bu fiyat en başta fazla gibi gözükse de Milano gibi büyük bir şehir için uygun bir fiyat. Metronun tek kötü tarafı şehri yakından tanımanıza engel olması… Sonuç olarak bence yürüyerek gezmek şehri ve yaşamı tanımak için daha ideal.

Gelelim hostel bulma telaşıma. Bir kere, artık benim yanlış not almamdan mı, yoksa internet sitesinde mi yanlış tarif ettiklerinden bilmiyorum, hostelin yerini bulmam çok zor oldu. (Belki biraz da tehlikeli) İnmem gerektiğini düşündüğüm metro durağında indikten sonra fark ettim ki, etrafta kimsecikler yok. Koskoca bir metro durağına inmiştim; ancak etrafta görevliyi geçtim, bir Allah’ın kulu yoktu. Ne yapacağım diye kara kara düşünerek merdivenleri çıkmaya başladım. Duraktan dışarı çıktığımda durum daha da vahimdi. Etrafta yayaların yürümesi için bir yol yoktu, her taraf ya şantiye alanı ya da otoyoldu! Çaresiz, birilerini bulmak amacıyla tekrar aşağı indim. Şansıma orta yaşlarını geçmiş bir kadına rastladım. Derdimi anlatmaya çalıştım; ancak kendisi ne İngilizce ne de Fransızca biliyordu; fakat bana beklememi söyledi; uzaktan genç bir oğlanın yaklaşmakta olduğunu gördüm. Kadınla oğlanın tanıdık olduklarını öğrendikten sonra derdimi İngilizce anlattım. Sağolsunlar gpslerinden bakıp yardımcı oldular da hosteli bulabildim :)

Hostel şehrin merkezinde değildi; ancak çok sapa bir yerde de değildi; metro durağını doğru not edebilmiş olsaydım, gayet da kolay ulaşılan bir yer olduğunu gördüm. Ancak, hostelden memnun kalmakla birlikte içinde kalanlardan hiç hoşnut kalmadım; benim odamdaki kızlar gayet sessiz ve sakin olmasına rağmen yan odalardaki “genç”ler oldukça gürültücüydü, geç saatlere kadar bağırıp çağırdılar. Ranzadan aşağı inmeye üşenmesem gidip kavga edebilirdim sanırım. Ama napalım, hostellerin yapısı böyle, kabul etmek gerek.

Gelelim Milano’da gezip gördüğüm yerlere...

Milano’nun rahatlamak için bire bir olan ve görülmesi gerektiğini düşündüğüm iki büyük parkı var. Biri gerçekten kocaman ve içinde küçük çaplı bir gölet ve akarsu bulmak mümkün. Tabii pek çok da insan... Malum Milano’ya gelişim tatil vaktine denk gelince herkes soluğu parklarda almıştı.

Duomo’yu bilmeyeniniz yoktur. Ya da şöyle diyeyim, bilmeyeniniz yoktur; ama ismini bilmeyenimiz olabilir. Fotoğrafta görmüş olduğunuz katedral Milano’nun meşhur katedrali Duomo.

Duomo’ya giriş ücretsiz. Ancak içerisinde fotoğraf çekmek yasak. Hatta sizi engelleyecek görevliler bile mevcut. Sanırım belli bir ücret öderseniz fotoğraf da çekebiliyorsunuz.

Dilerseniz katedralin çatısına çıkabilirsiniz. Çıkış ücretleri 2015 itibariyle asansörlü çıkış 13euro ve merdivenle çıkış 8euro imiş. Biz nasıl çıkmıştık hatırlayamadım birden, ama katedralin çatısında yürümek pek hoşuma gitmişti. Yağmurlu bir gün olmasına rağmen hoş vakit geçirmiştik. Yine de gitmeden önce çatıya çıkmak istiyorsanız saatleri kontrol edin derim. Sanırım kışın çıkış yasak.

Duomo’nun çevresinde de pek çok güzel yapı görebilir; katedralin hemen önünde bulunan meydandaki küçük çaplı gösterileri izleyebilir, ya da çevredeki kafelerde mola verebilirsiniz.

Milano’da görülmesi gereken bir diğer yapı ise Sforzesco kalesi. Kalenin de çok geniş bir avlusu bulunmasına karşın, çevresindeki büyük parkta da dinlenebilirsiniz.

Sokaklar arasında gezinirken, Saint Ambrose Bazilikası’na rastadım, resimlerde göründüğünden daha büyük bir alana sahip:

Milano’da bana en ilginç gelen şey hiç şüphesiz metro duraklarının isimleri idi. Çünkü hemen her durak, çeşitli ülkelerin bilinen şehirlerinin ismini taşıyordu. Tıpkı “Moskova” durağı gibi J Ayrıca çeşitli metro duraklarında ilginç e-bay reklamları da görmek olasıydı. Ev ilanları, araba ilanları gibi...

Elbette Milano’da gezebileceğiniz pek çok müze var. Ama dediğim gibi benim gelişim Paskalya’ya rastladığından kapalıydılar. Örneğin Leonardo Da Vinci’nin “Son Akşam Yemeği” freski Milano’daki Santa Maria delle Grazie Kilisesi’nde bulunuyor (Bunu da gittiğim zaman bilmediğim için atlamışım. Ben kendisini Floransa’da sanıyordum). (Not: Şimdi bilet fiyatlarını kontrol ettim de freski görmek 26€, ağzım açık kaldı, belki girmediğim iyi olmuştur: p Açıkçası Vatikan Müzesi+Sistine Şapeli'nden çok daha pahalı olması bana biraz garip geldi).

Son olarak Milano’ya genel bir bakış atalım: